Het tweede plan herontwikkeling Koudasfalt doet je op het eerste gezicht watertanden. Wat een prachtige toevoeging voor de stad. Gouda krijgt het, vrijwel zonder risico, zomaar in de schoot geworpen. Het enige wat de gemeente hoeft te doen is alle vergunningen verlenen en het bestemmingsplan wijzigen in wonen, werken, recreëren, parkeren etc. Pas dan wil de projectontwikkelaar het spulletje kopen. Hiermee heeft de ontwikkelaar de touwtjes in handen en zal de gemeente zich verplicht voelen om alle wensen in te willigen, willen ze zich geen buil vallen met het terrein. Dit riekt een beetje naar chantage als je het mij vraagt. 

Een projectontwikkelaar die 5,8 miljoen euro als charmeoffensief aan de stad geeft, daar zit een luchtje aan. Want zodra het terrein is verkocht, heb je er niets meer over te vertellen. Rien ne va plus, Koudasfalt is niet meer van u! Want wat als het betaald parkeren niet genoeg oplevert en de ontwikkelaar besluit om op het parkeerterrein appartementen te gaan bouwen? Het bestemmingsplan laat het toe, dus kan de gemeente slechts richtlijnen geven voor de hoogte en omvang.

Hoe meer ik erover nadenk, hoe heviger de twijfel toeslaat. Want waarom komt het tweede plan op tafel, nadat het college net exclusiviteit heeft gegeven aan Goudasfalt? Eerst zag niemand er brood in, nu spelen de 'grote' jongens mee. Ik ben er dus van overtuigd dat er veel meer achter zit. Projectontwikkelaars zijn immers geen filantropische instellingen maar willen geld verdienen. Op zich is daar niets mis mee, maar om het plan van Goudasfalt weg te zetten als 'luchtfietserij', is niet chique.

Tijdens de presentatie van het plan, toen de hele raad watertandend zat te luisteren en te kijken naar de mooie plaatjes van brug, wandelboulevard en strand,  had ik meer oor voor andere details. En passant werd gesteld dat de ontwikkelaar wil gaan praten met de 12 huiseigenaren langs de Gouderaksedijk over mogelijke uitkoop. Als je dan ook loopt te azen op het terrein van buurman Wijngo, dan ga je beseffen dat de plannen van de ontwikkelaar veel verder gaan dan een strandje, parkeerplaatsen en jachthaven ten behoeve van de Gouwenaars. Er ligt volgens mij een goed verdienmodel achter het plan met tientallen woningen in het hogere segment. Je woont tenslotte aan de voet van de Hollandsche IJssel en dat is wel heel chique.

In het tweede plan zitten veel elementen, die ook in het burgerinitiatief Goudasfalt zijn opgenomen. Logisch eigenlijk, als je weet dat één van de initiatiefnemers eerder betrokken was bij Goudasfalt en daardoor in dit plan is gaan shoppen. Het kan toch niet zo zijn dat het burgerinitiatief Goudasfalt, opgezet door vele vrijwilligers, zomaar in de prullenbak verdwijnt voor het grote geld. Een goede samenwerking tussen beiden zou veel beter zijn, naar mijn mening.

Ik hoop dat de raad zich niet blind staart op de eurotekens en ook geen zand in de ogen laat strooien, maar heel goed nadenkt over de consequenties voor de toekomst. Gelukkig ga ik er niet over, maar wens de raad wel heel veel wijsheid toe om vooral te kijken naar het bredere perspectief.

UPDATE: Bij navraag bij  Wijngo blijkt dat er absoluut geen verhuisplannen zijn. Bovendien kun je je afvragen of Burgland een project gaat ontwikkelen, waar op zondag activiteiten en evenementen gaan plaatsvinden.

'Heb jij dan geen mening over de vluchtelingenstroom die vanuit Syrië richting Europa komt?' werd mij laatst gevraagd. Natuurlijk heb ik die, alleen leent die mening zich niet voor een column in de Goudse Post. Daarvoor is het probleem te complex.

We krijgen allemaal de rillingen van de beelden van wanhopige mensen, die de oorlog in hun land ontvluchten en op zoek gaan naar een beter leven en de gevaarlijke oversteek richting Europa maken. En niet zonder gevolgen. Dagelijks verdrinken tientallen mensen doordat de gammele bootjes het niet houden. Mensensmokkelaars verdienen met deze praktijken bakken met geld. Gemiddeld zo'n 4000 euro per persoon/gezin. Wie deze criminelen zijn en waarnaartoe het opgestreken geld stroomt, is nauwelijks bekend. Als eerste zouden deze ronselpraktijken van de mensensmokkelaars moeten stoppen. Zij beloven deze wanhopige en bange mensen gouden bergen in Europa. En daardoor gaat het vreselijk mis!

Want als je dan de vreselijke tocht hebt overleefd en je belandt in een opvangkamp, dan kan ik me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Er is je immers iets heel anders voorgehouden, vrijheid om te gaan en staan waar je wilt, een huis, geld, voedsel, onderwijs. Kortom, Europa is in hun ogen het beloofde land. Maar diegenen die deze belofte hebben gedaan, zijn in geen velden of wegen te bekennen. Dus wie moet je hier dan op aanspreken? 

Ik ga altijd uit van het goede van de mens, dus de meeste vluchtelingen zullen dankbaar zijn voor de hulp die hen geboden wordt, ook al is het minimaal. Dat moeten we ook vooral blijven doen. Maar zoals altijd zit er een categorie gelukszoekers tussen de massa, die het voor de rest letterlijk verpesten.Als het slechts één procent is, die het voor de rest 'verpest' is dit al teveel. Tussen alle dramatische beelden van verdronken kinderen heen, duiken steeds vaker afschrikwekkende beelden op van vluchtelingen, die zich schandalig gedragen, zodra ze voet aan wal hebben gezet in Europa. Ze krijgen voedsel en kleding, dat ze teruggooien naar de hulpverleners, omdat ze het 'niet lekker' vinden. Ze willen alleen maar geld om hun reis door Europa voort te zetten. Zodra ik een 'vluchteling' op televisie hoor roepen 'Jullie MOETEN en wij EISEN' dan draait mijn maag om. Wat bezielt deze mensen? Wees blij dat er hulp wordt geboden, ook al is het nog zo minimaal. Wijs niet al die vrijwilligers af, die zich juist voor jou inzetten. Wees dankbaar dat je nog leeft.

Het is altijd lastig om het kaf van het koren te scheiden en niet alle vluchtelingen over één kam te scheren. Maar dat is moeilijk als je dergelijke beelden ziet. Ik kan me dan ook voorstellen dat er steeds meer weerstand tegen de vluchtelingen komt vanuit de Europese bevolking, juist door dit soort beelden. Moet je dat dan niet uitzenden, vraag je je af. Jawel, net als je de schrijnende beelden van verdronken kinderen moet laten zien, moet je dit ook laten zien. Laat zien wat er gebeurt. 

Niet alleen de publieke opinie, ook Europa wordt op deze manier verdeeld, dus is het hoog tijd, eigenlijk had dit veel eerder moeten gebeuren, dat Brussel nu eens met de vuist op tafel slaat. Maar het is nog niet te laat. Het plan van Timmermans is zo gek nog niet. Opvang in de regio zoals Libanon en Jordanië. Prima idee, maar regel dat dan! Stuur daar humanitaire ondersteuning en het benodigde geld naartoe zodat de opvang ter plekke goed kan worden georganiseerd. Ook over de 120.000 vluchtelingen die Europa al hebben bereikt moeten goede afspraken worden gemaakt, met álle landen binnen de EU, niemand uitgezonderd. Als je de grenzen dicht houdt omdat je het maar lastig vindt, ben je het niet waard om bij de EU te horen.

Je kunt er kort of lang over discussiëren, maar wat mij betreft zitten de échte vluchtelingen nog altijd gevangen in hun eigen land. Zij hebben geen geld voor de overtocht, nauwelijks eten en een dak boven hun hoofd en uitzicht op een beter leven. Maar daar hoor je niemand over

Vanwege een storing is mijn column FF Tussendoor uitgevallen in de gedrukte Goudse Post. Column is te leuk om niet te plaatsen, dus dan maar op deze manier.

De verkiezingskrant voor 19 maart laat nog even op zich wachten omdat deze moet worden overgedrukt. Ja, dat krijg je als mensen met geld hun persoonlijke campagne gaan voeren met paginagrote advertenties. Niet netjes. Natuurlijk is er ook weer gemopper omdat een partij zijn poster half over die van een andere partij heeft geplakt. Schande. En wie de social media volgt zal het geroeptoeter over en weer ook onderhand wel zat worden. De grootste schreeuwers krijgen de meeste aandacht. Dat is altijd zo geweest. Uiteraard is de glazen bol weer uit de kast getrokken en prognoses, die uit de hoge hoed worden getoverd, vliegen je om de oren. De landelijke politici roepen op om vooral lokaal te stemmen, bij voorkeur op iemand die je kent. En dat vind ik nogal tricky, want hebben de Haagse politici wel enig idee wie er allemaal op de lijst van hun lokale partij staan? Kennen zij deze kandidaten persoonlijk? Ik wel, de één wat beter dan de ander, maar bij ieder kandidaat raadslid heb ik wel een beeld. Er staan mensen met rugnummers op die al lang over hun houdbaarheidsdatum heen zijn, wat mij betreft, maar die niet van ophouden weten. Maar ook mensen met dubbele petten en agenda’s. Om nog maar te zwijgen over lieden die nou niet geheel een schoon blazoen hebben, als je begrijpt wat ik bedoel. Oké, ook in Den Haag gaat het wel eens fout als na de verkiezingen een nieuw gekozen Tweede Kamerlid plotseling toch niet zo’n smetteloos verleden blijkt te hebben. Maar in Gouda moeten we dat zien te voorkomen. Kortom, als je als kiezer wilt stemmen op iemand die je kent, moet je toch eerst even gaan googlen. 

Het is een beetje stil geweest de afgelopen maanden met de blogs op mijn website. Er is nogal wat veranderd de laatste tijd. Mijn column FF Tussendoor was, soms tot ergernis van een aantal reaguurders, die zich vooral middels een pseudoniem kenbaar maken, al meer dan 15 jaar een begrip is in Gouda. Eerst in het Gouds Nieuwsblad (vanaf 1997), daarna in de Goudse Post. In al die jaren heb ik menig een robbertje 'gevochten' met Gouwenaars, die mij soms de verschrikkelijkste dingen toewensten. Uiteraard allemaal anoniem, dus ik weet niet wie het zijn. Misschien mijn buurman wel. In de loop der jaren heb ik geleerd hier overheen te stappen. Als je niet oog-in-oog de discussie durft aan te gaan, zegt dat meer over hen dan over mij. 

Eind vorig jaar stopte de columnreeks vanwege de reorganisatie bij de uitgever. Er is een aantal mensen die mijn column verafschuwen, ik ken ze allemaal bij hun nickname, maar de meeste lezers waarderen de column, gelet op de vele reacties die bij de redactie binnenkwamen. Dus is mijn column FF Tussendoor vanaf 1 januari weer wekelijks terug in de Goudse Post. Dank dus aan alle trouwe lezers en ik hoop er nog lang mee door te mogen gaan.

Want laat één ding duidelijk zijn. Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar het zet mensen wel aan het denken en het lokt een discussie uit. Vooral over zaken die door politici of andere betweters het liefst onder het tapijt geschoven wordt.

Nu de gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zijn, dat weer met de nodige holle beloftes en retoriek gepaard gaat om zieltjes te winnen, blijkt één column per week te weinig. Er gebeurt gewoon teveel waarover je je druk kunt maken. Dus naast mijn FF Tussendoor zul je nog regelmatig pakkende blogs van mij tegenkomen op deze site. En ben jij diegene die mijn blogs verafschuwt? Lees ze dan niet. Er zit immers een deleteknop op je toetsenbord. Voor de overige trouwe lezers. Have fun!

Bijzonder trots en dankbaar zijn wij met de geboorte van onze kerngezonde kleinzoon Gino op 11-12-13 om 11.47 uur. Een mooiere en nooit meer te vergeten datum was ondenkbaar. 

Een bijzonder kadootje zag ik ook op mijn voorruit van mijn bolide zitten, toen ik tevreden en opgelucht over de goede afloop het Jozefziekenhuis verliet. Omdat de ouders van Gino het blije nieuws al hadden gedeeld op social media, dacht ik een felicitatiebriefje van dene of gene onder mijn ruitenwisser te vinden. Helaas was het een parkeerboete omdat ik geen geldige vergunning voor het parkeergebied had. Ja, shit happens. Maar enige verklaring voor mijn 'grove' en 'onvergeeflijke' actie wil ik toch geven.

's Morgens in de haast opgeroepen omdat  Gino zijn komst aankondigde. Parkeerterrein bij Jozefziekenhuis bommetje vol, dus besloot ik buiten het parkeerterrein mijn auto te parkeren. Nou, eigenlijk heb ik hem gewoon neer gepletterd, want zo netjes stond ie nou ook weer niet. Geen excuus, maar je wilt immers zo snel mogelijk naar je dochter, dus vergeet je even de rest van de wereld om je heen. Tenslotte ben ik ook maar een mens. Ja, die boete, jammer, maar uiteindelijk heb ik het er wel voor over gehad. Anders had ik tien rondjes moeten rijden op zoek naar een parkeerplek en was ik misschien te laat voor het moment suprême geweest. 

Het meest opvallende aan de parkeerboete was het tijdstip dat de brave controleur had ingetypt. 11.47 uur! Precies op het moment dat de kleine werd geboren. Dat kan gewoon een toeval zijn of zou dit een teken zijn? Paragnosten zullen het antwoord vast weten. In ieder geval heeft Gino al een heel bijzonder en uniek plaatje in zijn dagboek gekregen. Welkom lieve Gino, in de échte wereld! 

Wat vind jij er nou van dat het trouwen in het Goudse stadhuis zo duur wordt? Moet toch voor iedere Gouwenaar mogelijk blijven om hier te trouwen? Die vraag is mij de afgelopen dagen vaak gesteld. En eerlijk, ik schrok er ook even van. 

Maar als je er langer over nadenkt en een beetje over je eigen historie heen stapt, kan ik het nog wel begrijpen ook. Voor een ambtelijk huwelijk moest je voorheen nu eenmaal naar een gemeentehuis. Toevallig hebben wij het geluk dat dit in het mooiste stadhuis van Nederland was. Ooit gemeentehuis, maar nu is er al langer geen ambtenaar meer te bekennen. Als het Buytenerf jarenlang het stadhuis zou zijn geweest voor ambtelijke huwelijken en nu een andere bestemming krijgt, zou je er niemand over horen, maar nu het ons juweeltje op de markt betreft, springt iedereen uit zijn panty. 

We moeten er maar aan wennen dat het stadhuis geen gemeentelijke functie meer heeft, maar 'gewoon' een mooi kasteeltje midden in de stad is voor feesten en partijen. Afgezien van dat afschuwelijke aquarium onder het schavot dan. 

Ik heb in de afgelopen 27 jaar met ruim 2000 huwelijksreportages heel wat trouwlocaties van binnen en buiten gezien. Daar zaten saaie blokkendozen van gemeentehuizen bij, maar ook romantische landhuizen en kasteeltjes. Kijk naar Landhuis de Pauw in Wassenaar, vroeger werkten hier ambtenaren, nu is het een trouwlocatie incl. horeca. Een paar jaar geleden had ik  Goudse bruidsparen die niet eens in Gouda wilden trouwen, omdat met 14 stellen op één dolle vrijdag, het lopende bandwerk was geworden. Je stond met je stel te wachten om naar binnen te gaan, totdat het voorgaande stel was afgelebberd met felicitaties. Als je pech had, en dat gebeurde heel vaak op het middenplein, stond je op een kluitje aan de kant, omdat een ander bruidspaar erdoor moest. Hoezo, exclusieve locatie? En als een huwelijk uitliep omdat een bruidspaar, zeker in het begin met de zakpaal, te laat ten stadhuize kwam, liepen alle volgende huwelijken in de soep. Ik heb het meegemaakt dat we ruim een uur te laat aankwamen in de kerk door oponthoud in het Goudse stadhuis. Eén keer was de receptie al begonnen terwijl het bruidspaar nog in geen velden of wegen te bekennen was. Kortom, het was allemaal niet zo romantisch en exclusief als men nu denkt. Huwelijksvoltrekkingen werden gezien het schamele half uurtje vaak afgeraffeld en vanwege de tijdsdruk werd je weg gebonjourd naar de gang om daar te feliciteren. Dat was me altijd een doorn in het oog trouwens. Later kwam hier verandering in door de burgemeesterskamer beschikbaar te stellen voor felicitaties. 

Omdat de huurder maandelijks een fikse huur moet betalen aan de gemeente, is het logisch dat ie ook naar andere inkomstenbronnen kijkt, zoals congressen, presentaties en bedrijfsfeesten. Van alleen die trouwerijen kan de schoorsteen niet roken. De soep wordt nooit zo heet gegeten, en zo ook de prijsverhoging. Was de locatiehuur tot nu toe 250 euro, dan betaal je volgend jaar 100 euro meer. Daar is overheen te komen als je bedenkt dat je voor een gemiddelde trouwerij met alles erop en eraan toch al snel 15000 euro moet neertellen. Maar wil je op piekdagen en -tijden, zoals vrijdag twee uur, effe gauw trouwen en dan naar een andere locatie voor de borrel, ja, dan kun je niet voor een dubbeltje op de eerste rij zitten.  Voor trouwen op toplocaties zoals Slot Zeist, Haarzuilens en Kasteel Duivenvoorde betaal je een topprijs, die nog veel hoger ligt dan in Gouda. Doe je daar ook je feest en receptie, betaal je gewoon minder. Trouwen in het Goudse stadhuis is zelfs gratis als je hier ook je diner en receptie houdt. Kortom, we moeten af van de gedachte dat wij het récht hebben om voor een habbekrats in ons stadhuis te trouwen. Het wordt een voorrecht om hier te trouwen. Het gebouw is verhuurd aan een commercieel bedrijf en nu zalencentrum. Daarnaast is het gewoon één van de vele trouwlocaties, niets meer en niets minder. 

Waar blijft ze nou met haar vette kritiek, hoor ik je denken. Iedereen verwacht van mij natuurlijk dat ik flink zal uithalen naar aanleiding van het diefstalletje van de paperassen van onze wethouder financiën. Was het diefstal of gewoon even lenen van de papieren om ze vervolgens door de kopieermachine te halen en wereldkundig te maken? En diegene die dit heeft gedaan? Moet ie aan de schandpaal of is het een gevalletje van 'eigen schuld, dikke bult? Moet je je papieren maar niet rond laten slingeren.

Iedereen stond op zijn achterste benen, toen GoPo aanvoerder Weeber de 'geleende' map zelf ter tafel bracht tijdens de raadsvergadering. Je moet het maar durven om dit schaamteloos toe te geven. Ook mij duizelde het even om direct plaats te maken voor een déjà vu gevoel. Waarom verbaasde mij het nou niet, dat uitgerekend Johan Weeber deze streek had uitgehaald? Eigenlijk heel simpel. Ik had het al een keer meegemaakt.

Een paar jaar geleden stuurde ik hem een mailtje met het verzoek dit vertrouwelijk te behandelen. Ging over de kwestie in Ghana waarbij ook de toenmalige burgemeester bij betrokken was. Er zat geen geheime boodschap in, want alle mensen die bij het Ghana-avontuur waren betrokken, wisten ervan. Maar goed, ik vroeg hem netjes om dit vertrouwelijk te houden. Wat doet Weeber vervolgens? Plaats het mailtje, inclusief mijn verzoekje om vertrouwelijkheid, op internet. De soap ging nog verder, want toen ik zelf op projectbezoek was in Ghana stuurde hij mijn toenmalige collega ook nog een mailtje van 'kijk eens wat je collega allemaal uitvreet'. Met welk doel? Ik heb er lang over gepiekerd, maar ik kom niet verder dan dat hij mij wilde beschadigen, linksom of rechtsom. Misschien had hij wel verwacht dat ik zou worden gelyncht door onze Cornelis of op staande voet zou worden ontslagen bij de Goudse Post. Maar het bleef stil, iedereen haalde achteloos de schouders op. Missie mislukt voor Weeber. 

Sindsdien kijk ik wel heel erg uit voor hem. Dit advies geef ik ook aan zijn volgende slachtoffer, wethouder Van den Akker. Weeber heeft het op je gemunt, dus wees op je hoede. Hoe dan ook zal hij blijven proberen om zijn gelijk te halen, als slachtoffer of als klokkenluider, dat is hem om het even. Denk nog maar even aan het spreekwoord van die ezel.

Het is geen nieuws meer dat er vaak geld aan de strijkstok van goede doelen blijft hangen. Of het nou gaat om hoge vergoedingen, salarissen of dubieuze onkosten, het haalt nauwelijks meer de voorpagina. Het gevolg is dat mensen erg terughoudend worden om aan goede doelen te doneren. Vooral de kleinere goede doelen, waarvoor goedwillende vrijwilligers zich uit de naad werken, zijn de dupe. Om goede doelen transparanter te maken moeten alle organisaties met een ANBI status met ingang van 1 december 2013 hun jaarverslagen via internet openbaar maken. Een ANBI status is interessant, omdat donanaties fiscaal aftrekbaar zijn. 

Nu hebben de grote goede doelenorganisaties natuurlijk een eigen website, waarop zij de jaarverslagen publiceren, maar de kleine organisaties, die uitsluitend met vrijwilligers werken en geen geld of behoefte hebben aan een website, vallen tussen wal en schip. Maar ook daar heeft de Belastingdienst aan gedacht. Deze organisaties kunnen hun gegevens kwijt op een landelijke site, die wordt beheerd door de heren belastingen. Voor 49,50 per jaar voldoe je zo aan alle verplichtingen. Een mooi gebaar, vooral voor de kleine organisaties.

De geldwolven van belastingconsulenten en accountancy hebben hier lucht van gekregen en een gat in de markt gevonden om over de rug van goede doelen nog meer geld te vergaren. Massaal wordt aangeboden om een website te bouwen of de ANBI gegevens te publiceren via een door hen beheerde website. Het kost niet veel hoor, te beginnen bij 15 euro per maand. Maar als je wat meer wilt, zoals wie je bent en wat je doet, schiet de prijs omhoog naar zo'n 300 euro per jaar. Weet je wel hoeveel malariatabletten of vaccins tegen aids dit zijn? Er zijn een paar consultancy in peperdure herenhuizen op stand in Den Haag, die de nietsvermoedende vrijwilligers hiermee geld uit de zak wil kloppen. Om er zelf beter van te worden. Ze zouden zich rot moeten schamen!

Dus mensen, trap hier niet in. Creëer niet je eigen strijkstok en denk goed na voordat je voor jaren vast zit aan een onbetaalbaar adviesbureau. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. 

Heeremetiet, dat viel nog niet mee, een nieuwe website maken. Dat doe ik effe, dacht ik dus. Het leek zo makkelijk, maar uiteindelijk heb ik uren dom voor me uit zitten staren naar m'n beeldscherm. Al die instellingen, linkjes en wat al niet meer. Ik voelde me opnieuw een digibeet. Een paar jaar geleden vroeg iemand mij of ik hem een tweetje wilde sturen. Geen idee van wat dit was, keek ik de goede man aan alsof ik water zag branden. Maar ook dat heb ik onder de knie gekregen en twitter ik er lustig op los. Hyves heb ik ook nog geprobeerd, maar dat fenomeen is inmiddels een stille dood gestorven. Dit is denk ik ook mijn schuld. Ik plaatste er nooit een bericht op en kreeg alleen maar uitnodigingen van 'vrienden' die ik niet ken.

Dan maar Facebook. Kan ik als 'tante' tenminste contact houden met mijn neefjes en nichtjes die ver weg wonen. Dat liep al snel uit de hand, want vrienden van allerlei pluimage stroomden binnen. Zelfs familie, relaties en kennissen, waarvan ik nooit had verwacht dat ze aan social media zouden beginnen. Zelfs mijn oudste broer is erin gefietst. En als er één iemand is, die meer verstand heeft van koersen dan van computers, is hij het wel. Overigens ben ik wel selectief, want ik wil geen vrienden die ik niet ken en ook geen vrienden die in het echte leven geen vrienden van me zijn. Dat vind ik hypocriet en voor je het weet heb je een gevalletje Haren aan je broek.

Waarom dan weer een nieuwe site, hoor ik je denken. Eigenlijk heel simpel. In de wereld van social media is Facebook heel vluchtig. Je zet er een leuk bericht of foto op en binnen de kortste keren is het alweer ouwe koek. Je bericht wordt dan verdrongen door een vriend die net een nieuwe appeltaart heeft gebakken of zijn tuin heeft opgeknapt. Dat wordt dus een chaos, niet alleen in mijn hoofd. Op een aparte site blijven berichten, blogs en foto's keurig geordend. Een dergelijke structuur zie ik graag. Bovendien gebeuren er zoveel leuke dingen, die het vermelden waard zijn, maar vaak de kranten niet halen. Maar de volgende uitdaging ligt alweer op de loer, het up to date houden van dit kleinood. En dat naast Facebook, dat wordt extra spannend. Verwacht van mij geen prietpraat over huis-tuin-en-keukengeheimen. Hoewel?